കുറേനേരംകഴിഞ്ഞ് ഒരു ചിരാതിന് കുടപിടിക്കാൻ എന്നെ കമിഴ്ത്തി അതിന്റെ മുകളിൽവച്ചു, തിരി മഴകൊണ്ട് അണയരുതത്രേ. അപ്പഴാണ് സംഗതി പിടികിട്ടിയത്. ഇനി നാല്പത്തിയൊന്ന് ദിവസം ആ ചിരാതിന് മുകളിലിരുന്ന് ഞാൻ വേവണം.
ഇതിനൊക്കെ സാക്ഷിയായി ഒരു തൈപ്ലാവ് ചുവന്ന പട്ടുംചുറ്റി എന്റെ തൊട്ടടുത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്.
എങ്ങനെയൊക്കെയോ വെന്തുനീറി ആ നാൽപ്പത്തിയൊന്നുദിവസം തള്ളിനീക്കി. ഒരു വീഡിയോ ഫാസ്റ്റ്ഫോർവേഡ് ചെയ്തപോലെ കുറച്ച് ചെരുപ്പുകൾ വന്നതും പോയതുമേ ഓർമ്മയുള്ളൂ. വിളക്കണഞ്ഞു, ചെരുപ്പുകൾ വരാതെയായി, എന്നെ എടുത്ത് പ്ലാവിന്റെ ചോട്ടിലേക്കെറിഞ്ഞു. ഞാൻ വീണ്ടും ഉറങ്ങി.
എത്രവർഷം ഉറങ്ങിയെന്ന് ഓർമയില്ല. പ്ലാവിലെ ഒരു കുഞ്ഞുചക്ക നെറുകംതലയ്ക്ക് വന്ന് വീണപ്പോൾ ഞെട്ടിയുണർന്നു. നോക്കുമ്പോ ദാണ്ടടാ അന്ന് വന്ന അതേ അവൻ വീണ്ടും വരുന്നു. മര്യാദക്കിരുന്ന എന്നെ എടുത്ത് തറയിലൊരടി, ഞാൻ പല കഷണം. രണ്ട് കഷണമെടുത്ത് മുറ്റത്തുവച്ച വിളക്കിലെ തിരി കെടാതിരിക്കാൻ വച്ചു ആ ദുഷ്ടൻ. തിരി കെടാതിരിക്കാൻ ഓടിന്റെ കഷ്ണം നല്ലതാണെന്ന് കണ്ടുപിടിച്ച കാർന്നോർക്ക് നല്ലതേ വരുത്താവേ ദൈവമേ എന്ന് മനസ്സുകൊണ്ട് ശപിച്ചു.
വിളക്കിന്പിറകിൽ ഒരു ഫോട്ടോ മാലയിട്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട്. ആരോ പറയുന്നതുകേട്ടു എത്ര പെട്ടന്നാ ഒരുവർഷം പോയതെന്ന്. ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി ഞാൻ ഓർത്തു ' ഒരു വർഷമേ ആയുള്ളോ, പക്ഷെ ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾ പോയപോലെ അല്ലേ നമുക്കുരണ്ടുപേർക്കും തോന്നുന്നത്, മിണ്ടാനും പറയാനും ആരുമില്ലാതെപോയ, വർഷങ്ങളുടെ ദൈർഘ്യമുള്ള ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾ '
No comments:
Post a Comment